Frans Vanneste
06/05/1936 - 11/04/2020

Vaarwel Pa

Je was een man van weinig woorden.
Altijd bezig.

Als kind leerde ik van jou de muziek van Willem Vermandere kennen. Pierre de Beeste, Klein ventje van Elverdinge, en k’ plantte ne keer patatten en natuurlijk Blanche en zin peird. Je zei er niets over, maar ik wist dat je die liedjes graag hoorde. En de Jommekes. Die vond je ook leuk.

Je vertelde niet veel, maar je plaagde graag. Iemand eens doen schrikken. Een grapje uithalen. Dan twinkelden je ogen.

Je vertelde niet veel. Maar wel de verhalen over de Kajotters en Pastoor Vanhoren.
Cardijn was jouw grote inspirator. Jij was een echte Kajotter. En je zorgde ook dat de KAJ goed draaide. Dat jullie een goed lokaal hadden. Dat de kas in orde was.

En later werd je een geëngageerde KWB’er, vele jaren de schatbewaarder en de vlaggendrager. Wijkmeester.
Jaarlijks werden de fruitmanden voor de zieke leden bij ons thuis samengesteld. Ik herinner me de drukte van die dagen goed. En de avond telkens voor je verslag moest geven over de cijfers. Dan moesten we stil zijn, je moest alles nog eens nakijken samen met ma. Alles moest juist zijn.
Je stond in voor de verkoop van sigaren om de kas te spijzen. En ik mocht mee naar de leverancier en kreeg altijd sigarenbanden.

Cardijn getrouw was je een fiere arbeider, die ook respect had voor zijn werkgever, meneer Bekaert. Later kon je nog altijd bij zijn familie terecht en ze steunden je werk voor Polen met mooie giften om het vervoer te betalen.

Je hebt je altijd ook ingezet voor mensen die het nodig hadden. Jaarlijks deed je een grote toer voor 11.11.11.
En de kansarmen in Polen en Oekraïne. Daar heb je je jaren intens voor ingezet. Meer dan 25 vrachtwagens met kledij en hulpgoederen stuurde je die kant uit. Eerst alles verzamelen, duizenden bananendozen ophalen, alles sorteren. Kaarten verkopen om telkens de vrachtwagen voor het vervoer te kunnen betalen. De mensen van Zwevegem kenden je goed. Je werd ervoor verkozen als Krak van Zwevegem.
En dan telkens het grote moment, het vullen van de vrachtwagen. Je mobiliseerde een twintigtal mensen. Buren, KWB’ers en vrienden. Met weinig woorden nam je de leiding en zorgde je dat alles in goede orde verliep.
Jarenlang hielp je zorg dragen voor overbuurvrouw Ursula. Een dagelijks bezoekje. De rolluiken omhoog doen, de tuin proper houden, de vuilbak buiten zetten.

Als je niet bezig was voor anderen, dan werkte je op het land. In de eigen tuin. En altijd had je wel ergens een stuk grond dat je mocht ‘bedrichten’. In de lente alles omspitten, geduldig, rij per rij. Aardappelen, suikerboontjes, rode bietjes, pompoenen, courgettes, prei, uien … alles wist je op het juiste moment te zaaien of te planten. We mochten of moesten helpen. Vooral patatten rapen. Opletten van de ‘craw’ waarmee je ze uitkapte. En zorgen dat we er geen enkele lieten liggen.
Je kweekte konijnen, kippen, ganzen, barbaries. Onze taak was gras halen voor de konijnen.
Poezen waren je grote vrienden. Je kende ze goed, in al hun gewoontes.

Oma Lieve was je grote liefde. Van de eerste avond, toen je haar meenam op je brommer, tot de laatste dag. Samen hebben jullie er het beste van gemaakt. Vier kinderen grootgebracht. Toen oma het wat minder makkelijk kreeg, was je bezorgd. Je zorgde goed voor haar, en nam heel wat taken over.
Jullie waren heel erg verschillend, wellicht was net het omgaan met dat verschil de basis van jullie grote liefde.

Je wilde mensen nabij zijn. Je hebt zovele begrafenissen bijgewoond. Heel vaak met de vlag van de KWB. Dat was voor jou heel belangrijk. En niet om te vertrekken na de offerande. Nu word je zelf begraven en mogen we maar met 15 aanwezig zijn. Een rare en trieste speling van het lot.

Je was een man van weinig woorden.
We hebben niet veel diepgaande gesprekken gevoerd. Maar ik zag en voelde je trots bij een aantal belangrijke stappen in mijn leven.
De laatste jaren heb ik geleerd je zonder woorden te begrijpen. Ik ben je meer en meer gaan waarderen. Een vader waar ik ook trots op mag en durf zijn. Ik zag de grote kracht van je engagement en je rechtlijnigheid. En ik besef dat ik veel van jou meedraag in wie ik ben.  

Dankjewel Pa,
Vaarwel Pa,
Tot ziens, ooit, ergens.

Lieve (o)pa,

We ervaarden zoveel moois bij jou: de liefde voor jouw gezin, de natuur, de poezen, eenvoud, inzet, elkaar helpen, rechtvaardigheid...
We koesteren dit en willen dit verder uitdragen.

Dank (o)pa voor wie je was,

Ingrid
Judith en Matthias, Simon