Godelieve Lagae
04/11/1932 - 26/12/2022

Dag Ma

Een maand geleden vierden we nog je 90e verjaardag. Samen met je kinderen en schoonkinderen. Samen met je 8 kleinkinderen waar je zo trots op bent, elk met hun partner. Samen met al 1 achterkleinkindje (en een tweede dat op komst is). Samen met familie en vrienden.

Het was een bijzondere dag. We genoten van je te zien genieten. Wat had je een plezier, tussen je twee jeugdvriendinnen, Yolande en Georgette. Samen waren jullie 270 jaar.

Zaterdag was ik met Ingrid nog op wandel door Sente (Sint-Katarina), waar je geboren werd in 1932. In de oorlog – je was eigenlijk nog een kind – stierf je mama . Je verhuisde naar Moeskroen, om op te groeien bij Delphine en Marie, twee nichten van je vader. Een periode van hard en intens werken. Een periode waar je altijd dankbaar op terugblikte.

Je ging nog regelmatig terug naar huis, naar Sente, tussen Kuurne, Heule en Lendelede. In Lendelede leerde je opa Frans kennen. De eerste avond reed je samen met hem naar je huis, achter op zijn moto. Je hield hem goed vast, om hem nooit meer los te laten.

Je was een echte en goede huismoeder. Altijd klaar voor ons, je vier kinderen. Zorgen dat je rondkwam met “één daguur”, met weinig veel doen, ondertussen toch ook wat commerce doen met Berdy om voor een extra centje te zorgen. Opa kweekte na het werk veel groenten op “zijn land”, en jij kookte en maakte in en stak in de diepvries …

De Lindelaan werd een gastvrije plek. Mensen waren er altijd welkom. Er werden geregeld grote maaltijden georganiseerd. Je pizza’s, een oven vol met drie bakplaten pizza, werden legendarisch, net zoals je quiche, de “taatjespap”, de wafels, en nog zovele andere gerechten.

Je maakte en verstelde onze kleren, zorgde dat we goed onze les leerden, en vertelde veel verhalen. Zeker aan Pol en mij heb je heel veel voorgelezen en verteld. Van Peegie, van Smidje Smee, van Anneke en Janneke in hun mosterpot, en veel vertellingskes van Keizer Karel. Ik gebruik vooral die laatste nog steeds als wijze lessen op mijn werk.

Ondertussen was Delphine overleden, en woonde Marie mee in de Lindelaan. Ze was een bondgenoot voor jou in het koken en het naaien.

Samen met opa heb je je ook heel erg ingezet. Voor de KWB en de KAV, voor Ziekenzorg, voor Bond zonder Naam, voor Polen en Oekraïne. Een leven vol engagement voor andere mensen. Altijd klaar om te helpen. Je ondersteunde ook pa heel erg in zijn engagement, zorgde altijd dat zijn “papieren” in orde waren.

En ondertussen was je ook heel creatief. Op je zolder maakte je “schietspoelen” en globes met Onze Lieve Vrouwkes in, boeketten en kaders met droogbloemen, maar ook schilderwerken op zijde en keramiek. Terwijl ik dit aan het schrijven ben, staat hier naast mij één van je mooiste globes.

Pa stierf op Paaszaterdag in 2020, jij stierf op tweede Kerstdag. Misschien wel symbolisch. Kerststallen waren echt je ding. Meer zelfs, jouw kerststallen waren legendarisch. Zelfgemaakte, en verzamelde kerststallen. Elk jaar na Sinterklaas werd het huis op zijn kop gezet, en kwam de kerstsfeer, met wel 20 kerststallen verspreid over de hele benedenverdieping, en figuren in kunstsneeuw gespoten op de ramen. Eén van je zelf geknutselde kerstallen stond ook dit jaar uit in het woonzorgcentrum. Je was er heel fier op. Terecht.

Ouder worden was niet zo makkelijk. De gezondheid van opa ging achteruit. Een moeilijk moment was de stap naar het woonzorgcentrum. Zeker de jaren toen pa niet goed meer was, en jullie bijna altijd op de kamer bleven, waren moeilijk.

Ondertussen is opa al meer dan 2,5 jaar gestorven. Je hebt het aanvaard, wetende dat je een goede man had. Een eerlijk man, een gelovig man.

Jullie zagen elkaar oprecht graag, Liefde ondanks grote verschillen in karakters en interesses. Of misschien dankzij die verschillen. Je bent tot op zijn laatste moment bij opa gebleven.

Na het afscheid van opa kwam je weer meer onder de mensen. Je voelde je meer thuis in het woonzorgcentrum. Niet zoals in de Lindelaan – nergens beter dan Thuis. Maar je maakte tijd om veel bij de mensen te zitten, te vertellen, in boeken te lezen.

Je genoot volop van de bezoekjes van iedereen. Maar vooral die van Marie, je eerste achterkleinkind. Wekelijks op zondag op uitstap met één van de kinderen of kleinkinderen. Je genoot van Greta die kwam scrabbelen. Van lezen in je boeken.

Je stierf alleen. Dat spijt me. We hadden het niet zien aankomen. Maar tegelijk ben je ook gestorven zonder lang ziek te zijn … zoals je het altijd wilde. Ziek de nacht ingegaan (een griepje dacht ik, dat krijgt die sterke vrouw niet klein) … om niet meer wakker te worden.

Lieve ma, je hebt dat goed gedaan, die 90 jaar. Je hebt er iets moois van gemaakt. Ik probeer je engagement te volgen, en vond bij jou ook ondernemerschap. Je was een gelovig mens ,net als pa. Dank om dat door te geven. En ik ben blij ook wat van jouw creativiteit mee gekregen te hebben, die ik in mijn foto’s vorm probeer te geven.

Dank je wel ma, ik zie je graag

God zegen je en God beware je

Tot ziens
Ooit
Ergens

Philip

Oma Lieve,
Lieve Oma,

We ervaarden zoveel moois bij jou: je enorme gastvrijheid, plezier in veelzijdig actief zijn met volwassenen en kinderen, creatief met bloemen, koken en naaien, een krak in scrabble en betrokken in allerlei acties voor het goede doel.

We koesteren dit en willen dit verder uitdragen.

Dank oma voor wie je was,

Ingrid
Judith en Matthias, Simon en Riete

Het rouwbericht en de mogelijkheid om on-line te condoleren vindt u hier.